1
Je lichaam en brein communiceren al je hele leven met elkaar in een constante stroom van onderlinge uitwisseling in signalen, informatie en lichaamseigen stoffen. Bij geboorte puur primair en naarmate we opgroeien in de kindertijd worden die communicatie wegen steeds efficiënter en breder ingesleten. In volwassen leeftijd leren we steeds beter onze cognitieve vaardigheden in te zetten voor studie, werk en verschuift de aandacht intern ook steeds meer naar het denken.
​
Verwachtingen van jezelf om te slagen, gehoor te geven aan de wens van familie, of de roep van binnenuit, de samenleving, jagen het tempo en de druk op. We verliezen daarmee de mijmertijd of het hereiken van onszelf, en daarmee het gevaar uit verbinding met ons lichaam te vallen.
​​
2
Hiermee verliezen we in het algemeen - en door heftige gebeurtenissen in het bijzonder- steeds meer het vermogen nog goed af te stemmen op het lichaam, en te luisteren naar wat het je te vertellen heeft. De signalen beginnen klein, subtiel en fluisterend bijna. Je hoort ze niet, duwt ze weg of stapt er overheen. En met de jaren praten ze al luider en begint het je te irriteren en te hinderen in je dagelijkse bezigheden. En dan plotseling schreeuwt het lijf “nee!” en kun je niet meer verder en kom je letterlijk tot stilstand.
Dat brein blijft maar doormalen en oplossingen verzinnen om deze impasse te doorbreken. En in die cirkel van innerlijk conflict raak je nog verder van huis. Het lichaam laat ons via verschillende symptomen, pijn en ziekte duidelijk weten wanneer we van onze innerlijke kern zijn afgedwaald en niet meer luisteren.
“Wie niet horen wil moet maar voelen”
3
Het is onvermijdelijk dat we in dit leven, naast fijne ook nare ervaringen meemaken. Al deze ervaringen worden opgeslagen in zowel in het lichaam en brein en veel speelt zich daarbij af in het onderbewuste.
​
Je bent als het ware een wandelende bibliotheek van ervaringen maar geen beste archivaris, en iets bewust terugvinden kan dan een opgave zijn. Een rudimentaire erfenis die de mens beschermd heeft tegen gevaar en het voortbestaan van de soort.
4
Na jaren van onderzoek binnen diverse disciplines, weten we steeds meer over spanning, stress en trauma en de gevolgen daarvan voor het lichaam. Een mens kan geen trauma hebben. We kunnen wel traumatische gebeurtenissen meemaken die kortstondig of langdurig hebben plaatsgevonden. Waarbij vijf tot vijftien procent daar de geestelijke en lichamelijk gevolgen van ondervind of ontwikkeld in het leven. Ook maakt het een verschil of de traumatische gebeurtenis(en) zich in de kindertijd (ontwikkelingstrauma) of in het volwassen leven hebben voorgedaan en met welke frequentie. Bij trauma denken we vaak aan iets dat toegebracht wordt aan een mens, maar het in de eerste achtien jaar nalaten van lichamelijke en geestelijke beschikbaarheid, warmte voeding en veiligheid kunnen bieden, je zien horen, erkennen in eigenheid, liefhebben, - bouwen tekorten op die je zonder het te weten een leven met je mee kan dragen. En die een grote invloed kunnen hebben op je verdere leven, relaties, werk, gezondheid en weerbaarheid.
“Het gaat niet over de pijnlijke gebeurtenisen zelf, maar over jou bewuste of onbewuste reactie daarop”
“Alleen met het hart kan men de dingen juist zien” Uit de Kleine prins
5
In de kern gaat het niet over het trauma zelf of de traumatische ervaringen die je overkomen is. Maar over welke reactie zoals: pijn, gevoelens, aannemes, zelfbeeld, vertrouwen, gedragsveranderingen, zelfbescherming deze bij jou hebben teweeggebracht. Wat er toe kan leiden dat je moeite hebt om in connectie met je lichaam te blijven.
Dat je moeite hebt om in het huidige moment te blijven en deze bewust te ervaren. Dat je afgesloten raakt van je emoties en deze maar moeilijk bereikbaar zijn, of snel overprikkeld raken en je daar geen invloed op kan uitoefenen. Dat je een bevestigend negatief beeld van de wereld, jezelf en mensen schept om je vervolgens daar tegen te wapend. Dat deze gevoelens, ervaringen, en overtuigingen in het leven telkens bevestigt blijven worden. In je familie, werk, relaties, vriendschappen en omgang met mensen zich zo steeds vaster verankeren.
Transformatie komt niet alleen door steeds terug te gaan naar de traumatische gebeurtenissen zelf. Transformatie ontstaat geleideijlk door juist specifiek inzicht te krijgen over jou eigen recactie, overlevingsstrategie op dat trauma of gebeurtenis. En hoe dit je leven sterk beinvloed heeft op vele vlakken en keuzes die je maakt, waardoor je je niet meer vrij voelt of nog gevangen zit in dat wat je niet meer wilt.
​
6
Zo kan je lichaam steeds meer gaan piepen-en-kraken, geblokeerd of verkrampt raken in een sluipend proces van jaren. Door jou reactie of juist geen reactie op situaties die weerstand oproepen. Mischien ben, of was je niet instaat, om zelf wat aan de situatie te doen. Mischien was je nog niet groot of sterk genoeg, nog afhankelijk, of het idee dat jij de boel bij elkaar moet houden. In de basis gaat het hier over gebrek aan veiligheid de invloed van macht, controleverlies en moeten schikken naar, schending lichamelijke integeriteit, gebrek aan emotionele of geestelijke steun.
Pijn is vaak het gevolg van vastgezette energie die je onbewust vasthoud.
Dit zijn prosessen van jaren die zo langzaam gaan dat je ze niet herkent, je ziet de bast van een boom ook niet uitzetten om te groeien.
Binnen het aangeboden programma oefen je weer te vertrouwen op je innerlijke stem. Deze weer herkennen en je daar op kunnen afstemmen vergt mischien wel zachte oren. Om weer te leren voelen en ervaren via het lichaam waar en hoe het overstemd is geraakt en wat daar verantwoordelijk voor is. Het programma biedt methodieken en gereedschappen aan om deze te herkennen bij jezelf, te ontladen en te intergreren in je leven. Onderbouwd met theorie vanuit de nieuwste ontwikkelingen en inzichten over pijn, trauma en lijfelijk ongemak.
“Dit is een prachtige dag, ik heb deze nog nooit eerder gezien”
Maya Angelou